538

از صبح ساعت 7 سرکار باشی تا 4

بعدم دوساعت رفته باشی تعلیمی

و برسی خونه، مواجه بشی با مامانی که با یه من عسل هم نمیشه خوردش که

چرا وقتی میری تعلیمی، ایشون رو با خودت نمیبری!!!

537

انقدر اوضاع این روزهام به هم ریخته است که حس میکنم تو خلاء زمانی دارم زندگی میکنم

مریضی خودم، دردونه، کار زیادم، تعلیمی، دلخوری های مداوم مامان، ضعف بیش از حد خودم و دردونه و در نتیجه بهونه گیری هاش و تحمل کم من و ..

536

از صبح بیرونم،آزمایش خون و سونو و ...   مثلا امروز مرخصی استعلاجی ام که برا سرماخوردگیم استراحت کنم:(  دیروز دوتا دکتر رفتم

خونه بازار شام، ناهارهم نداریم (کمی از غذای محبوب دردونه از دیروز مونده،ولی اقای همسر مطمئنم نمیخوره)

یکی بهم میگه بخواب تا ظهر،و به اقای همسر بگو غذا بگیره، خونه هم همینطور بمونه

یکی هم مشتاقانه وسوسه ام میکنه که خونه رو تمیز کن و ناهار بذار،تا وقتی از بیرون میان،معلوم باشه امروز مامان خونه بوده:)

534

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

533

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

532

این روزها شکوفا شدن خلاقیت دردونه (این بهترین تعبیری بود که میتونستم به کار ببرم، باور کنین) حسابی کار دستتمون میده

از نقاشی کردن با رژلب ( در نتیجه کار کردن با چسب های ماتیکی) بگیر تا رنگ کردن تمام لباس های مهمونیش با رنگ انگشتی و پراز چسب مایع کردن دست و پاهاش و پرشدن خونه از خورده کاغذ در نتیجه کاردستی درست کردن و ...

در جواب هر واکنشی هم میگه: من دیگه این کارو بلد شدم، تو پیش دبستانی یاد گرفتم

و بدتر اینکه انقدر احساس استقلال میکنه که اجازه گرفتن رو لازم نمیدونه

و بدترتر اینکه در قبال این کارهاش، من باید ذوق زده هم بشم و گرنه....

531

1. نمیدونم یادتون هست یا نه
شبهای قدری که توی زمستون شب بیدار میموندیم، اون ساعت های آخر، یا حتی نیم ساعت آخر، تک تک سلول های بدن انگار خواب می طلبید:)
2.  بچه ای  رو تصور کنید که 4 ساعت رفته بیرون، بعد از اونم 4 ساعت بازی کرده، دلتنگ هم شده
در چنین حالتی منتظر کوچکترین جرقه جهت بروز انفجاری همه خستگی ها و دلتنگیهاشه، البته به شیوه خودش

3. این دو رو باهم تصور کنید میشه حال این روزهای ما:(((((((((( یعنی از مرحله گریه گذشته
این روزها واقعا کم میارم، لحظاتی میشه که دلم میخاد بشینم گریه کنم:دی از همون ساعت 4 که میرسم خونه، انتظار ساعت 10 رو میکشم که بخوابیم، به معنای واقعی کلمه"هر" رفتاری اعم از صحبت، واکنش، نگاه، حرکت دست یا بدن با گریه یا اعتراضی جیغ گونه مواجه میشه:(

تقریبا هرروز به این فکر میکنم که کاش دردونه رو نفرستاده بودم پیش دبستانی(البته از روی خستگی)

530

حس میکنم اتفاقات اخیر در راستای بالابردن ظرفیت همگانی است!!وگرنه این حجم از اتفاقات اونهم پشت سرهم و بدون وقفه، کمی وحشتناکه:(


پ.ن. خیلی سعی میکنم سیاسی یا حتی اجتماعی ننویسم
این پست کامنتی بود که قبلا تو وب دوستی، البته با لحنی متفاوت نوشته بودم

529

نزدیک به دوکیلو پسته تازه خریدیم، به جرات میتونم بگم از هر 10-15 تایی که پوستش رو به زحمت! باز میکنی یکیش شکفته است:(((

و من موندم و تذکرات درونی و بیرونی که باز تو توی خرید جوگیر شدی!!!

و این فکر که فروشنده به این موضوع اگاه بود؟

528

این دو سه هفته اساسی درگیر پیش دبستانی رفتن دردونه بودم و هستم

فقط امیدوارم فرستادنش تصمیم درستی بوده باشه، خودش که شکر خدا راضیه، ولی من هنوز مرددم!!!