695

همیشه سعی کردم از قضاوت کردن دیگران خودداری کنم

نمیگم خیـــــــــلی در این زمینه رو خودم کار کردم که اگه بگم دروغه ولی کلا اخلاقم این نیست که مثل بعضی ها فوری دیگران رو قضاوت کنم، در پیشآمدها هم سعی میکنم منصف باشم، ولی این روزها دقت که میکنم زیاد در ذهنم اشتباه دیگران رو قضاوت یا حتی نگاه کردم:

همسایه ای که نزدیک به ده دقیقه توی کوچه منتظر موندی تا ماشین پارک شده به بدترین شکل ممکنش رو از جلو در برداره و تو بعد از 10 ساعت کار و خستگی حتی با یه تک بوق بهش هشدار ندادی که کارش اشتباهه و اون بدون حتی کوچکترین نگاهی و به دید تو حتی طلبکارانه ماشینش رو برداشته؛

دوستی که ظرف هدیه های یلداییت رو بدون هیچ حرفی پشت در ساختمون گذاشته و رفته؛

ماشینی که به بدترین شکل ممکن و از راست ترین جهت ممکن ازت سبقت میگیره و حتی با بوق ممتدش و حرکات دست و صورت رانندگی تو رو زیر سوال می بره؛

همکاری که بارها احوالپرسیت رو به سردترین شکل جواب میده؛

دوستی که پیام تبریک تولد غافلگیرانه ات رو سین میکنه ولی جوابی نمیده حتی تا چندروز؛

آشنایی که میدونه درگیر بیماری شدی و تا مدتها ازت خبر نمیگیره؛

و...

حتما دلیلی پشت رفتارش هست که در اکثر موارد قسمت ناراحت کننده اش به تو مرتبط نیست