570

این پست صرفا یه روزنگاره..

روز شلوغی سرکار داشتم، هم تعداد مراجعین زیاد بود، هم ماشین رو بردم تا دم در موسسه، که تعمیرکار بیاد ببره، و بعد باز برگردوندم، و این یعنی بیشتر از بیست دقیقه پیاده روی(که برای منِ مریض واقعا خسته کننده بود)

خونه رسیدم، با خیالی خوش ماشین رو بهترین جایی که فکر میکردم میشه پارک کرد گذاشتم که دیدم هنوز همون عیبی رو داره که دیروز به خاطرش یک ساعت تعمیرگاه بود:/

میدونم دردونه بیشتر از ساعت کاری، کشش دور بودن از منو نداره، میره خونه که با هم بریم تعمیرگاه، که مامان میگه منم ببر خونه فلانی

فلانی زنگ میزنه که نه، من وقت ندارم! و من پیشنهاد خونه خواهرمو میدم، میریم پشت در، خوابن، درو باز نمیکنن، سه تایی میریم تعمیرگاه، یه ساعتی معطل میشیم، موقع برگشت باز مامان میگه من نمیخام برم خونه، میگم خب شما رو میبرم خونه خواهر، خودم میرم خونه (نه نهار فردا داریم نه شام، خونه هم بازار شام) که میگه من بدون تو نمیرم

میریم خونه خواهرم، تا ساعت هشت و اندی اونجاییم، خواهرزاده ام تماس میگیره که دارویی که برای دردونه دنبالش بودم رو برام فرستاده، ساعت 11 باید برم ترمینال، و من میگم لطفا زودتر بریم خونه که من برسم به نهار درست کردن

با اکراه مامان میاد

تو راه میگه: خب پس تا ساعت 11 که میخای بری دارو رو بگیری بیا بالا

مستاصل میگم: من بعداز اول صبح تا حالا، دیگه میخوام برم خونه خودم:(

میگه: مگه از صبح تا حالا بخاطر من بیرون بودی؟!!!