از بــــــــــــــدترین اخلاقیات من اینه که تا جایی که میشه اعتراض نمیکنم، و در مقابل بدی های دیگران رو به دل نمیگیرم، و اصلا اهل کینه یا تسویه حساب نیستم
امـــــــــــــا وقتی ظرف وجودیم پر میشه، دیگه نمیتونم طرف مقابل رو ببخشم
+هیچ وقت کینه ای یا اهل تسویه حساب نبودم و نیستم، اصلا بلد نیستم، شاید اگه بلد بودم، انجام داده بودم!
+جایی آموزش نمیدن؟؟؟!!! بسیار لازمم!!!!!!!!!!!
قبلترها گاهی فکر میکردم هرطور بخوای حساب کنی، بایـــــــــــــد درجهت دین حرکت کنی:
اگه به فرض مسلمان هم نباشی، ولی یک درصد احتمال بدی آخرتی که مسلمانها بهش معتقدن درست باشه
اگه خودخواهانه حسن عاقبت خودت رو بخوای
اگه به حسن عاقبت فرزندانت بخوای فکر کنی
اگه بخوای یه خانواده و یه زندگی زناشویی خوب داشته باشی
اگه خودت رو جزء یه جامعه بدونی که بی تردید به اندازه خودت در آینده اش موثری
اگه به فکر تاثیراتت رو دیگران و رفتارها و طرزفکرهاشون باشی و ...
امروز به این فکر میکردم که اصالتا خلقت دنیا بر مبنای خوب بودنه انگار( انگار چون جمله من درآوردی از خودمه) چون به فرض مسلمان و مومن نبودن، ممکنه در بهترین فرض به بهترین شکل از تنعمات دنیا استفاده کنی، ولی مطمئنا همه دنیا برات شیرین و همه روزها و زمانها خواستنی نخواهد بود، حتی در اوج قدرت و ثروت برخی ناملایمات دنیا رو نخواهی تونست بطور کامل کنترل کنی، مثل مریضی ها، داغ عزیزان، پیری و ناتوانی، مرگ و ... (بگذریم از اونهایی که در همین دنیا هم بسیار سخت زندگی میکنند) و پایان این دنیا هم پایانه، بدون اینکه دلیلی برای این ناملایمات پیدا کنی
اما به فرض مسلمان و مومن بودن، حتی اگر لذایذ روحی ناشی از این ایمان در طول زندگی رو نادیده بگیریم و خوشی ها و زیبایی های دنیا رو درنظر نگیریم، و عمری یکسره سختی و امتحان رو فرض کنیم، باز پایانی شیرین خواهد داشت بی انتها
پ.ن. سعی کردم در فرض اول بهترین حالت قدرت و اراده ی انسان، و در فرض دوم بدترین شرایط زندگی دنیوی رو متصور شم
پ.ن. چرا عبرت نمیگیرم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
پدربزرگِ بابا (بعبارتی جد ما)از ملاک ها و پولدارهای زمان خودش بوده، اما عموی بزرگوارِ بابا، سهم الارث برادرش رو برمیداره و میره، و گویا با تغییر اسم و فامیل و ... دسترسی به خودش رو محال میکنه
جالب اینجاست که ما این داستان! رو هیــــــــــــــچ وقت از بابا نشنیدیم
دوستی که سالها در خارج تحصیل کرده تعریف میکرد:
ما همیشه می گفتیم امام خمینی، ولی خارجی ها همیشه میگفتند آیت الله خمینی
در همایشی از استادی پرسیدم ما میگیم امام خمینی، شما هم طبیعتا باید مثل ما بگین، چرا شما میگین آیت الله؟
استاد جواب میده: شما وقتی میگین "امام" یه رهبر دینی بین المللی رو نام میبرین که فرامرزیه، و ما اینو نمی خواهیم
شما وقتی میگین ولی فقیه، ولی فقیه مرز نداره، جنگ هم بشه تمام شیعیان جهان باید اطاعت کنند
مقلدین شیعه در تمام جهان گسترده اند ...
پ.ن. بخشی از سخنرانی حاج آقا پناهیان
پ.ن.الصاق به پست 82
حق کُشی، سوءاستفاده از موقعیت، و از دیگران کاری که سالهاست مدیر محترم ما انجام میده!
و من هر از چندگاهی رسما کم میارم
پ.ن. مطمئنم اوضاع اینطوری نمیمونه، ولی از طرفی هم اینکه واگذارش میکنم به اون بالایی، همه اش بزرگواری نیست، ناتوانی هم هست و این زجردهنده است
پ.ن.2.اینطور مواقع که دل و دماغی نمیمونه برای کار، کی مدیون میشه؟؟
یادم باشه این بار که بالای سر دردونه شب تا صبح نخوابیدم، و دم دم های طلوع که اون آروم گرفت، و من نیم ساعتی تا شروع روزکاری فاصله داشتم، و همون نیم ساعت هم رفتم تو فکر سوره ناس بخونم: من شر الوسواس الخناس..
اکثرشب هایی که تاصبح بالای سردردونه به خاطر بیماری بیدار میمونم، به این فکر میکنم که مسببش که وقت هشدار من، حرف منو نادیده گرفته، یا حتی به سُخره، الان کجاست، و چرا اظهار دانایی نمیکنه!!
همون اندازه که شب نیمه ،پر از شور و شوقه،غروب نیمه دلگیره
همه میگویندبه تعجیل ظهورش صلوات،کاش این هفته بگویند تبریک حضورش صلوات!
