چقدر دلم میخاد به دردونه بگم مقصر اینکه بعد از نزدیک به دوهفته برنامه ریزی،یه هو سفرمون اونم یکساعت به رفتن کنسل شد،باباشه،و اولویت دادن کارش به خانواده..
ولی نگفتم و بیشتر از 24ساعته که انواع بدخلقی ها و بهونه گیری هاشو تحمل میکنم:(
صبح خودم دردونه رو رسوندم، و چون زود رسیده بودیم تا معلمشون بیاد، معلم کلاسشون شدم
کلی با بچه ها خندیدیم
چندتاشون موقع اومدنم، ناراحت بودن:دی
به همین راحتی هم روز خودم خوب شروع شد، و هم روز 14-15 تا بچه با خنده و شادی:)
چقدر زود بچه ها به کوچکترین محبتی پاسخ میدن:))
وقتی نیم ساعت تمام، کاملا منطقی برای مراجع توضیح میدی روند قانونی کار رو، و نهایتا قانع نمیشه، و تو رو مسئول انجام نشدن کارش میدونه
مراجعین بعدی رو با "همینه که هست" توجیه میکنی!! منتها با عبارتی مودبانه تر
پ.ن. اینو فقط به این دلیل نوشتم که اگر جایی رفتین و کارمند اون رفتاری که باید رو نداشت، فکر نکنید مقصر صددرصد رفتارش، خودشه:/، چون حتی ممکنه خودش نخواد نامناسب رفتار کنه، ولی سردردش اجازه رفتار مناسب بهش نده:/
یکی از اثرات رانندگی کردن من، با احتیاط شدنم هنگام عابرپیاده بودنه:دی
دردونه میگه: خوش به حال ..(همکلاسیش) میگم چطور
میگه: چون بابا و عمه اش اومده بودن مدرسه دیدنش
یادم میاد که یه روز که من مدرسه بودم از حرفهای مدیرشون با خانم و آقایی متوجه شدم یکی از بچه های کلاس دردونه به اصطلاح بچه طلاقه
با خودم فکر میکنم چقدر از قضاوتهای ما درمورد دیگران و خودمون میتونه اینطوری باشه:(
