692
هرچقدرم هفته شلوغی رو پشت سرگذاشته باشی،به حدی که تا آخرین ساعات آخرش، یعنی دقیقا نیمه شب شنبه هم طول بکشه و حتی شروع هفته ات ادامه همون شلوغی باشه
هرچقدرم کمبود خواب داشته باشی و بی رمق باشی انقدر که کارهای ده دقیقه ای رو توی نیم ساعت با حالت اسلوموشن انجام بدی
هرچقدرم دیواری بیش نباشی که حتی توان و کشش ارائه کوچکترین میمک های صورت رو نداشته باشی چه برسه به سایر واکنش ها و حرکات بدنی
هرچقدرم ذهنت درگیر انتخاب درست بین آموزش حضوری و غیرحضوری باشه و باتلاقی که اوضاع واکسن های بدون ایمنی کامل و جو شتاب زده بعد از تصور واکسن های ایمن کننده کامل به وجود آورده، باشه و ...
وقتی یه دردونه داری که با اینکه مثل خودت به شدت کمبود خواب داره، باز با اشتیاق بدرقه ات میکنه و با اون لبخند معصومش و با لحنی قاطع بهت میگه من مراقب خودم و نازدونه هستم، توام مراقب خودت باش..
چیزی بالاتر از دوپینگ برات اتفاق می افته
و فکر میکنی اصلا خوشبخت تر من کسی هست؟...
پ.ن. جوگیرم خودتی
